Już jesteśmy w 9 miesiącu życia

Za nami obłędnie intensywny tydzień, a w międzyczasie Pączki jakby nigdy nic, niezauważeni przez nikogo skończyli 8 miesięcy i weszli sobie cichaczem w 9 miesiąc życia. Chociaż "weszli" to oczywiście za dużo powiedziane, bo z tym chodzeniem to ... po kolei :)

Zanim o chodzeniu, będzie o tym, co się zmieniło przez ostatnie dwa miesiące. 

Pączki w końcu siedzą. Olaf już sam i tylko czasem się przewala do tyłu jak odkrywa, że go mama nie asekuruje. Filip potrzebuje jeszcze asekuracji w postaci mamy, bo tylko tak czuje się pewnie. Oparty o łóżko, czy cokolwiek, po chwili wymięka i zjeżdża na plecy (po czym jęczy żeby go ratować). 

Olafek "utylizuje" kartonik po rajstopach :P

Siedzą i jedzą :) Często ( choć niezbyt dużo) jedzą - wszystkie prawie warzywa, owoce, desery, jogurty i chrupki :) chrupki to ich ostatnie odkrycie :) Co nie powiem jako matka poszukująca chwili dla siebie, przyjęłam z przeogromną radością ( oni chrupią, a ja oglądam jeden z wampirzych seriali na kompie).

Filip: "Chrupeczki nie pozwalają jęczeć?!to jęczeć czy chrupać?" ;)

Chłopcy doskonale też dostrzegają swoją obecność, co jest kompletną nowością. Wodzą za sobą wzrokiem, są zazdrośni o zabawki brata, o uwagę mamy i dosyć boleśnie się przytulają. Mam wrażenie, że uczą się od siebie, podpatrują co nowego brat wykombinował. Olo robi papa to i Fifi dzień później macha rączką na "papapa", Filip rozkminił zabawę na leżąco, w odpowiedzi Olo ściąga i też tak umie dzień później. 

A chodzenie? Brak oznak ruchu jakiegokolwiek pełzająco-raczkującego :)

"Bawimy się brat?"

Olo: "Fifi pozujemy ładnie"

 Olo: "Fifi pokaż mi teeeeeeż tę słuchawkę"

"Maaaaamoooo on mi nie chce pokazać!!!"

A tu niżej taki ciążowy gratis, wykopany przez przyjaciółkę. Ujęcie najprawdopodobniej z ostatnich dni przed rozwiązaniem ( około tygodnia) . Z cyklu "uwolnić orkę":P