Pączki

Pączki

czwartek, 29 sierpnia 2013

Scenki rodzajowe na spacerze - lansujemy się w nowym wózku :)

pozycja siedząca troszkę na wyrost czyt. do zdjęcia :)

Pączki lubią się przypiekać. Zwłaszcza Fifi. Mamusia też uwielbia, więc jak najczęściej lansujemy się na dzielni w pełnym słońcu. Dzielnia ma taki plus, że sporą jej część zajmują dwa parki, więc nie trzeba krążyć jak błędny rycerz po blokowisku.

Chłopcy na spacerach w tym tygodniu popisują się w swojej nowej spacerówce ( co widać na fotkach, jak zawadiacko spoglądają spod swoich lanserskich daszków :) ). W ramach dodatkowych atrakcji mama organizuje pączkom piknik - wcinamy więc deserki na oczach tłumów widzów - oni papkę owocową, a mama bajaderę. Chociaż szczerze mówiąc nie za bardzo rozumiem czym różni się dwójka dzieci jedząca deser od jednego dziecka robiącego to samo i dlaczego to my w zbudzamy sensację :). 



Oto scenka rodzajowa z ostatniego wypadu do parku. Miejsce - okolice elbląskiej Niagary. Czas - popołudniowa pora deserkowa. Uczestnicy  - Mama, pączki w bliźniaczej karocy i śmietanka osiedla. 

Mama karmi, a pączki wcinają. Mama stoi tyłem zarówno do ludzi, jak też do rzeczki i wodospadu. Skupia się, żeby w równym tempie wiosłować jedną łyżką do dwóch mordek, bo co chwila alarm z lewej strony wyje, że za wolno. Z tego wszystkiego nie zauważa, że od kilku minut chlapią na nią jakieś dzieciaki brykające zbyt blisko i zbyt intensywnie. W tle odzywa się głos ojca - tudzież opiekuna lub konkubenta matki pociech, przywołujący chlapiących do porządku.:
  - "Krzysiek nie chlap pani! Krzysiek nie chlap na panią!! Krzysiek nie chlap na panią!!! Krzysiek do k.... nędzy nie chlap na panią!!!". 

I to by było na tyle z lekcji kultury osiedlowej :) Chyba się przeprowadzimy zanim pączki zaczną rozumieć lokalny dialekt. 

W międzyczasie zaczepiło nas zaledwie kilka osób. Po licznych gratulacjach, przestrogach i próbach dotykania moich (słownie MOICH ) pączusiów zwialiśmy do domu. Starczy bratania się z tubylcami. 

Na marginesie - od dzisiaj szukam plakietki na wózek - "nie dotykać i nie dokarmiać!!"

mnie dokarmiać, tu dokarmiać!!

moja czapka jest bardzie lanserska niż Twoja :)



wtorek, 27 sierpnia 2013

Patenciory - czyli dekalog podwójnej mamy

To będzie post szczególnie dla podwójnych mam, przyszłych podwójnych mam i mam, których dziecko sprawia wrażenie podwójnie absorbującego. Innych też zapraszam, ale nie obrażę się jeśli po prostu ominiecie ten wątek.

Poniżej mój własny (czyt.z pewnością nie jedyny słuszny) dekalog bliźniaczej mamy. Dzięki tym kilku regułom udaje mi się zwykle nie poryczeć przed wieczorem, nawet często wykąpać, codziennie zrobić makijaż i np przykład z dnia dzisiejszego - do 13:00 być już ubraną, najedzoną, wykąpaną i umalowaną, po wysprzątaniu mieszkania, rozmrożeniu, umyciu i przestawieniu 140 cm lodówki z kuchni do dużego pokoju.

Dekalog Marty w 6 miesiącu życia pączków (kolejność przypadkowa)

  1.  Marto! - jak najwięcej czynności domowych wykonaj rano, wykorzystując poranną łaskę pączków. A więc przebudzenie, przeniesienie chłopców na bujaczki i maraton czas start - sprzątanie, dwa prania, składanie ciuchów, odkurzanie, przygotowywanie dwóch obiadów na 4 osoby, śniadanie itp. A to wszystko najlepiej do 10:00 do drzemki. Wtedy na drzemce już można leżeć i pić kawę :)
  2. Przewaga liczebna nie daje pączkom prawa do narzucania wszystkim swoich reguł. W tym domu rządzi Marta, potem ewentualnie On, a dopiero potem ex equo pączki. Nie ma wyjątków. Czym innym jest zaspokajanie bliźniakowych potrzeb a czym innym bliźniaczy terror. 
  3. Każdy dzień ma określony rytm. No mercy. Najważniejszy u Samborów jest  sen. Cała czwórka nie funkcjonuje należycie bez określonej liczny przespanych godzin. (okazuje się, że to dziedziczne). Odwiedziny pączków w porze drzemki? Oczywiście zapraszamy, jeśli ktoś pragnie patrzeć jak śpią. Wycieczka w porze snu - ok. Jeśli da się spać w trakcie. Odwiedziny u kogoś w porze snu. Impossible. Sorry. 
  4. Ogarnięcie 42 metrów jest absolutnie konieczne. Inaczej nie tylko można się zabić o sprzęty, ale też traci się cenny czas na szukanie wszystkiego. 
  5. Musisz coś zrobić dziś to najlepiej zrób to od razu. Marta to bałaganiara i leń. Od zawsze. (potwierdzić może mama, albo ktokolwiek, kto nas częściej odwiedza z zaskoczenia). Jedyny sposób żeby okiełznać nasz zwariowany świat to nic nie odkładać na później. Porządki - od razu. Pakowanie torby na wyjście - zawsze po wypakowaniu czegokolwiek ( w praktyce torba podróżno - spacerowa zawsze jest gotowa do drogi w 100%).  
  6. Obowiązuje zakaz bujania i lulania. Przytulanie jest dozwolone - dużo i często. Noszenie po domu i pokazywanie świata - w granicach rozsądku. Dzieci zasypiają w łóżeczkach i tylko tam. Nie na rączkach, nie przy cycku i nigdzie indziej. Nie. Wyjątek to samochodowy fotelik tudzież wózek. 
  7. Codziennie po godz. 20:00 dzieci już dawno śpią, a rodzice harcują. Forma harców dowolna. Domowa lub outdoorowa. Czasem razem, a czasem osobno. 
  8. Marto! ogarnij się zawsze i wszędzie. Nawet w pieleszach domowych. ( co to znaczy tak na marginesie te pielesze?!?!). "trza wyglądać". ( Marta zasłynęła już z pełnego makijażu na szpitalnym oddziale, zarówno na patologii, jak też na dzień po cesarce.) Zadowolenie z samej siebie to podstawa teorii unikania depresji wg Marty S. 
  9. Szybko i bezpiecznie ma być. Z akcentem na bezpiecznie, bo przy podwójnym szczęściu łatwo o wypadki :( Przykład z dnia wczorajszego - omal nie zredukowaliśmy liczby dzieci o połowę przez pośpiech i nieuwagę, a Olaf został przemianowany na "kaskadera".
  10. Wiele jest wokoło bliźniaczych mam w pełni władz umysłowych więc i my damy radę. Jakoś. 

poniedziałek, 26 sierpnia 2013

Bliźniacze podróże małe i duże


Już za tydzień koniec wakacji, co niestety oznacza, że znów będziemy spędzać czas głównie  w trójkę - mama i jej pączki. Żeby najlepiej wykorzystać pozostały czas staramy się jak najwięcej czasu spędzać wspólnie i w miarę możliwości poza domem. Chłopcy świetnie znoszą wszelkie podróże na dystansie do 120 km w jedną stronę (jak dotąd wypróbowany dystans), więc co kilka dni siadamy i wymyślamy kolejną wycieczkę. 



W ostatni weekend padło na Gdynię i świeżo przez nas odkryty Kopiec Kościuszki. Miejsce idealne na spacery bliźniaczą karocą - bryza od morza, szerokie chodniki, super bezkofeinowa kawa i karmelowe brownie w Cofee Heaven. I przede wszystkim o wiele mniej ludzi niż na molo w Sopocie ( za którym de facto strasznie tęsknie ). Więc pospacerowaliśmy, napchaliśmy brzuszki, kupiliśmy kilka pamiątek i pouśmiechaliśmy się do innych turystów wypowiadających słowa "bliźniaki, podwójne szczęście itp" w kilkunastu językach. Warto było wyruszyć po 8 rano w niedzielę. Wartość dodana - szybki wpad-wypad do Ikei ;)

Trochę słów o tym jak taka wyprawa wygląda od strony technicznej :) Ja, on i oni ( z tyłu) plus wózek bliźniaczy zajmujący cały bagażnik plus torba chłopców. W torbie pół domu (cytując za pewną mamuśką brunetką) - 4 wersje pogodowe ciuszków razy dwa, 4 różne czapki ( na wiatr, na słońce, na upał i na mróz), kilka pieluch tetrowych, kilka flanelowych, kilka pampersów, kremik do opalania ( bo nasz Alvaro - Fifi jest fanem spacerów w pełnym słońcu), 3 koce ( w tym jeden plażowy), kilka zabawek, butelki, mleczko ( bo cyckoluby już  w dzień gardzą maminym sprzętem) i najlepsza inwestycja ostatnich tygodni - podgrzewacz do mleka z końcówkami samochodową i zwykłą :) 

Jak to dobrze, że zawsze byłam mistrzem minimalistycznego pakowania ;) i że jesteśmy posiadaczami kombi.   (i że w Ikei nie było akurat promocji na szafę :P) 

Jak chłopcy znoszą całodniowe wycieczki? Przeważnie są ciekawi otoczenia i mało absorbujący. Dzięki temu udało nam się zaliczyć kilka razy Sopot, Gdańskie ZOO, Malbork, Frombork, dwa razy Gdynię, raz wycieczkę do Krynicy Morskiej, kilka dni na obozie sportowym w Iławie i 6 dniowy urlop w Kretowinach.  Jedynym niewypałem była wycieczka na plażę w Krynicy (upał niemiłosierny i ryk pączków na całą okolicę) i częściowo na plażę do Kadyn. Chyba plażing nie jest ich ulubioną rozrywką. Poniżej troszkę z wakacyjnego albumu Samborów. 

Malbork sierpień 2013

 
Urlop w Kretowinach 1-6.07.2013

Akcja "pupa" w drodze powrotnej z Malborka 



piątek, 23 sierpnia 2013

Mój sukces wielu ojców (i matek) - czyli dziękuję.

Przez ostatnie 5 miesięcy przyjęłam na klatę wiele kondolencji, słów troski, ale i przeogromną liczbę gratulacji. Nie powiem - miło mi się robi w tej mojej nieskromności ;) Ale jednak nie czuję, że do końca zasługuję na te wszystkie dobre słowa. Ot trafiło mi się podwójne (nie)szczęście i daję sobie radę. Ale ile z moich koleżanek, czy koleżanek moich koleżanek urodziło tylko ( albo jak kto woli aż ) jedno dziecko na raz i 100% czasu poświęcały mu samiuteńkie? Ojcowie ciągle w pracy, rodzina daleko, albo zapracowana. Myślę, że miały/mają dużo trudniejszy żywot niż ja z moją dwójką.

Nie zatrudniliśmy co prawda opiekunki, ani nikt nie przychodzi mi codziennie do pomocy, często zostaję też z pączkami sama na kilka dni i nocy, ale mój "sukces" to nadal zasługa wielu osób. Jeśli kiedyś będę odbierać Oskara to zdecydowanie powiem, że dziękuję:
  • moim rodzicom za to, że zawsze chętnie opiekują się pączkami, gdy ich rodzice chcą się zrelaksować w jakiejś innej czasoprzestrzeni 
  • mojej wspaniałej teściowej, dzięki, której przetrwałam w maju 3 tygodnie mojego samotnego macierzyństwa i która zawsze jest skora do pomocy
  • moim przyjaciołom, którzy wpadali do nas żeby trochę posprzątać, dokarmić mnie ciastem  w poniedziałki na dobry początek tygodnia, pomóc pokołysać maluchy w trakcie arszenikowej godziny popołudniu czy znieść kolosy na spacer z trzeciego piętra itd.
  • mojemu kochanemu mężowi - za to, że jak mało który mężczyzna dzielnie stawia czoła milionom odchodów, nocnym karmieniom i tego typu przeróżnym bliźniaczym atrakcjom. 
Nie zostawiajcie nas jeszcze samych proszę. Bez was dopiero byłoby nam trudno. 

Dziękujemy wszystkim (maj 2013)

czwartek, 22 sierpnia 2013

nieIDEALNA mama - czyli o "autokompromisach" i brudnych uszach dzieci

Generalnie w życiu  nie jestem perfekcjonistką. Wyznaję raczej ( niestety) teorię "może być". Teoria ta nie tyczy się niestety mnie samej. Najwięcej wymagam właśnie od siebie. Chyba miałam tak zawsze - w końcu jak się "zalicza" cztery podstawówki, to chyba trzeba umieć się samą zmobilizować i "kopać w tyłek".

Mój autokrytyczny charakter zaczął pokutować już w trakcie ciąży. Wydawało mi się, że ze wszystkim dam sobie radę idealnie, jeśli się tylko dobrze przygotuję i milion książek przeczytam i wszystko dokładnie rozpiszę itp. Na szczęście przez 9 miesięcy prowadziłam blog XX w., czyli ciążowy papierowy pamiętnik. Mogę się teraz ponabijać z wcześniejszych planów i zamierzeń - "co to ja niby będę robić, a czego nie będę" :P Najbardziej mnie bawi własna reguła " nie będziemy im pozwalać oglądać zbyt dużo TV...". Hahaha w domu, w którym telewizor gra prawie całą dobę, bo rodzice są uzależnieni. Prawie nam wyszło :P

Plan na idealną mamę dostał w łeb już 15 marca 2013. I tak się staczam troszkę po równi pochyłej.. :P No nie powiem, kilka z wcześniej zaplanowanych reguł udało nam się wprowadzić w życie - tę o karmieniu piersią do pół roku ( ha !) czy o nieubieraniu pączków jednakowo i o dziwo kilka innych.

Niestety jednak z pewnych rzeczy (dla większości matek pewnie istotnych), zmuszeni byliśmy zrezygnować. Jeśli jako matka chcę się czasem poprzytulać do własnych dzieci, mieć czas poczytać im bajkę czy po prostu wyjść wieczorem pooddychać niekupiastym powietrzem, muszę olać codzienne czyszczenie chłopcom uszu, czy codzienne czesanie. Z listy idealnej mamy usnęłam też pranie dziecięcych ciuszków w specjalnym proszku i prasowanie ich po 3 miesiącu. W końcu uszy nie zarosną tak szybko, kołtuny można wyciąć, a ciuszki ubierać pogniecione.

Może i mają brudne uszy, ale chyba są szczęśliwi :)

Mam nadzieję, że pączki mi wybaczą moją bylejakość i docenią te  97% czasu jaki nam został do ich pełnoletności. 

środa, 21 sierpnia 2013

Double trouble - czyli jak przetrwaliśmy 159 dni świra

159 - tyle dni udało nam się już przetrwać, czyli niemal 2,5 % z 6570 dni pozostałych do pełnoletności pączków. 

Słowo "przetrwanie" doskonale opisuje proces od narodzin bliźniąt do pełnoletności, a już na pewno do ukończenia przez nich 5 miesiąca. W sumie to właśnie robi bliźniacza mama od świtu do świtu - stara się przetrwać. Na zmianę zajmuje się jednym i drugim, a najczęściej dwoma na raz.

I u nas też dni mijały jak dotąd w schemacie ubieranie Filip, Olaf, jedzenie Filip, Olaf, przebieranie Filip, Olaf, usypianie Filip, Olaf itp. Wygląda łatwo co nie? :)  A jednak w praktyce jest o wiele bardziej ekstremalnie. Usypianie jednego pączka w trakcie, gdy drugi metr dalej drze się w niebogłosy; bujanie nogą jednego w trakcie karmienia piersią drugiego; karmienie na zmianę po 5 minut; przebieranie dwóch na raz; usypianie jednego w salonie a jednocześnie drugiego w sypialni i bieganie od pokoju do pokoju.

 
Zabawa z Fifim, gdy Olo smacznie śpi.


Jak nam się udało jeszcze nie oszaleć ? Myślę, że tylko dzięki dobremu planowaniu dnia i umiejętności wykonywania wielu czynności na raz ( wyniesionej z harcerstwa). Matka ma w końcu aż 5 kończyn :) i po miesiącu, czy dwóch odkrywa, że można np. podtrzymywać butelkę również głową, karmić dwoma łyżeczkami na dwie ręce, czy lewą karmić a prawą zmieniać pieluchę.

Nobel należy się wynalazcom wibrujących bujaczków, bujanych fotelików samochodowych i okapów kuchennych (usypiacz Olafa w drugim miesiącu życia). 

poniedziałek, 19 sierpnia 2013

Historia o tym jak Fasol stał się Bolkiem i Lolkiem - prolog ciążowy

Komuś, kto nie śledził wcześniej naszych bliźniaczych losów, przyda się kilka zdań wstępnych. Postaram się więc przybliżyć zwięźle 38 tygodni stanu nie bez powodu zwanego ciążą ( od słów - ciężko, ciężka, ciągle ciążąca wszystkim :) ).

tygodnie 1 - 2 - faza intensywnej produkcji :)

tygodnie 3 - 15 - euforia spowodowana pojawieniem się wieści o Fasolu rosnącym w Martusiowym brzuchu i towarzyszące wszystkim zdziwienie, że coś ten brzuch za szybko rośnie ( czyżby będzie Fasol gigant?!! ). Na pytania przyszłych rodziców o zmutowanego Fasola giganta, czy to aby nie dwa Fasole, pani doktor M. odpowiada: "a co pani taka przewrażliwiona?!".

tydzień 16 - o zgrozo!?! " doktor M.  - "o widzi Pan - tu jest główka, tu kręgosłup, tu serduszko... momencik... a tu druga główka i drugie serduszko. " 

tatuś blednąc i prawie mdlejąc - " ze co?! tzn, że co?! że dwa?!? "

doktor M. - " no tak bliźnięta."

Marta najwyraźniej w szoku - brecht... i jeszcze brecht... i dalej brecht. 



tygodnie 16 - 39 - faza rozrostu przez pączkowanie. Z racji, że jakoś dziwnie brzmi Fasol w liczbie mnogiej, maluchy zostają przemianowane na Bolka i Lolka. Aby nie było zbyt długo i nużąco, w skrócie podsumuję ten czas w liczbach:

  • przyrost kilogramów - 20
  • przeczytanych gazet - 1 karton gigant 
  • dni w szpitalu do porodu - 30
  • wizyt w szpitalu zakończonych przymusowymi wczasami na oddziale patologii - 4
  • tygodni ciąży - 38 plus 1 dzień
  • fiutków w brzuchu - 2
  • zaliczonych seriali - trilion
  • zjedzonych McFlurry - kilkadziesiąt :)
  • miesięcy przymusowo spędzonych w domu - 5
  • fochów i scen - nie tak dużo jakby się wydawało 
  • badań siuśków - a tu już starczy ;)
 
jakiś 35/36 tydzień, a gdzie do końca :)

15 marca 2013 w 39 tygodniu ciąży, o godz. 10:00 i 10:02 w wyniku cc na świat przychodzą pączki - kolejno - Olaf ( 56 cm i 3250 g) i Filip ( 49 cm i 2260 )


my i oni - who is who and why

Najłatwiej zacząć od sweet foci, która najlepiej wyjaśni o kim będzie można tu czytać 

 

Jak widać na załączonym obrazku - jestem ja - 28 letnia świeżo upieczona mama bliźniąt -  i oni - 5 miesięczne pączki - Olaf (lewy) i Filip (prawy). Jest jeszcze on - 28 letni świeżo upieczony tata bliźniąt, który jednak nie ma parcia na szkło, więc będzie się tu pojawiał jedynie zaocznie.

Teraz troszkę o why? - o przyczynach tego blogowego ekshibicjonizmu .Przez całą ciążę i pierwsze miesiące życia pączków, znajomi i jednocześnie fani naszych codziennych zmagań, przekonywali mnie do spisywania co ciekawszych wydarzeń w formie blogu. No to spróbuję, a co mi tam :) Dużo czasu mam w końcu ;)