Pączki na dopalaczach a matka na słodyczowym detoksie

Od kaszelku, przez katarek i do gorączki - taka prosta zależność zaistniała u nas w ciągu jednego weekendu. Oczywiście poszło po linii prostej od Fifiego, przez Olafa do mnie (chociaż ja jeszcze walczę i nie poddam się tak łatwo o nie!). Skończyło się wizytą u strasznie niemiłej lekarki i antybiotykiem (nie mamy szczęścia do lekarzy najwyraźniej). W ten sposób chłopcy dorobili się pierwszych w życiu dopalaczy. I nie tylko dlatego tak je nazywam, bo ciekawie brzmi, ale Pącze naprawdę już po 1-2 dawkach odzyskali swoją normalną energię i chęć do psot. Znowu wszędzie włażą i strasznie hałasują (już nam tego brakowało po dwóch dniach powszechnej apatii i jęków). Mam nadzieję, że dopalacze poskutkują i po kilku dniach więzienia bez spacerów, znów zaliczymy ukochane bujawki. 

Za to mama bierze udział w wyzwaniu i do Tłustego Czwartku nie je słodyczy. Już jakieś 10 dni wytrzymałam i o dziwo nie dostała ani drgawek ani siódmych potów jak zakładałam. Ciągnie mnie strasznie ale ćwiczę silną wolę. Motywacja - wakacyjny wyjazd na Rodos i mój zaledwie kilka razy ubrany, mega drogi strój kąpielowy w rozmiarze... ( hm określmy to tak... zdecydowanie mniejszym niż mój aktualny :)