nieIDEALNA mama - czyli o "autokompromisach" i brudnych uszach dzieci

Generalnie w życiu  nie jestem perfekcjonistką. Wyznaję raczej ( niestety) teorię "może być". Teoria ta nie tyczy się niestety mnie samej. Najwięcej wymagam właśnie od siebie. Chyba miałam tak zawsze - w końcu jak się "zalicza" cztery podstawówki, to chyba trzeba umieć się samą zmobilizować i "kopać w tyłek".

Mój autokrytyczny charakter zaczął pokutować już w trakcie ciąży. Wydawało mi się, że ze wszystkim dam sobie radę idealnie, jeśli się tylko dobrze przygotuję i milion książek przeczytam i wszystko dokładnie rozpiszę itp. Na szczęście przez 9 miesięcy prowadziłam blog XX w., czyli ciążowy papierowy pamiętnik. Mogę się teraz ponabijać z wcześniejszych planów i zamierzeń - "co to ja niby będę robić, a czego nie będę" :P Najbardziej mnie bawi własna reguła " nie będziemy im pozwalać oglądać zbyt dużo TV...". Hahaha w domu, w którym telewizor gra prawie całą dobę, bo rodzice są uzależnieni. Prawie nam wyszło :P

Plan na idealną mamę dostał w łeb już 15 marca 2013. I tak się staczam troszkę po równi pochyłej.. :P No nie powiem, kilka z wcześniej zaplanowanych reguł udało nam się wprowadzić w życie - tę o karmieniu piersią do pół roku ( ha !) czy o nieubieraniu pączków jednakowo i o dziwo kilka innych.

Niestety jednak z pewnych rzeczy (dla większości matek pewnie istotnych), zmuszeni byliśmy zrezygnować. Jeśli jako matka chcę się czasem poprzytulać do własnych dzieci, mieć czas poczytać im bajkę czy po prostu wyjść wieczorem pooddychać niekupiastym powietrzem, muszę olać codzienne czyszczenie chłopcom uszu, czy codzienne czesanie. Z listy idealnej mamy usnęłam też pranie dziecięcych ciuszków w specjalnym proszku i prasowanie ich po 3 miesiącu. W końcu uszy nie zarosną tak szybko, kołtuny można wyciąć, a ciuszki ubierać pogniecione.

Może i mają brudne uszy, ale chyba są szczęśliwi :)

Mam nadzieję, że pączki mi wybaczą moją bylejakość i docenią te  97% czasu jaki nam został do ich pełnoletności.